خاطره سربازی پادگان شهدا کرمانشاه

آبان 25، 1404

سلام رفقا! من یه جوون کرمانشاهی‌ام، از دیار کرماشان، جایی که قلبش با کوه‌های زاگرس می‌زنه. می‌خوام براتون از خاطراتم تو پادگان شهدا کرمانشاه بگم، جایی که انگار یه تیکه از عمرم اونجا جا مونده. با همون لهجه شیرین کرمانشاهی، بیاید بریم تو حال و هوای اون روزا، که پر از خاطره‌ست و یه جورایی دل آدمو گرم می‌کنه!

روز اول، وقتی قلبم تند تند می‌زد

وقتی برگه اعزام به دستم رسید و دیدم نوشته پادگان شهدا، تو جاده کرمانشاه به سنندج، حوالی چغاماران، یه جورایی هم استرس داشتم هم کنجکاو بودم. آخه شنیده بودم این پادگان یکی از بهترینای غرب کشوره، با آب و هوای خنک شباش و گرمای روزای تابستونش. روز اول که رسیدم، یه عالمه جوون دیگه مثل خودم اونجا بودن، همه تو صف دژبانی، با یه حال عجیب. منظره دور پادگان، با کوه‌ها و تپه‌های سنگی، انگار بهت می‌گفت: "خوش اومدی، آماده باش که اینجا قراره کلی چیز یاد بگیری!" منم که کرمانشاهی‌ام، با خودم گفتم: "اینجا خونه خودمه، راحت می‌جوشم!"

گردان و گروهان، جایی که رفاقت شکل گرفت

من دوره ۲۱۷ بودم، گردان ۴، گروهان ۲. پادگان شهدا یه جای بزرگ و منظمه، پر از سربازایی که هر کدوم از یه گوشه ایران اومده بودن. کادر اونجا اکثراً با حال بودن، مثلاً یه ارشد داشتیم که بچه‌ها رو به خط می‌کرد، ولی تهش با یه شوخی همه رو می‌خندوند. شبای پادگان، وقتی تو آسایشگاه دور هم جمع می‌شدیم، انگار یه خانواده بودیم. یه بار یکی از بچه‌های همدان شروع کرد یه آهنگ کردی خوندن، منم که دلم ضعف می‌ره واسه موسیقی کرماشانی، باهاش همخونی کردم. همه زدن زیر خنده و تا نصفه‌شب حرفای جورواجور می‌زدیم. اون لحظه‌ها بود که حس کردم سربازی فقط رژه و کلاس نیست، یه جور رفاقت نابه.

مرخصی و حال و هوای کرماشان

یکی از بهترین چیزای پادگان شهدا این بود که مرخصی خوب می‌دادن. از پنج‌شنبه تا شنبه صبح، می‌تونستی بری شهر و یه نفس راحت بکشی. من که بچه کرمانشاهم، مرخصیا می‌رفتم فیض‌آباد یا بازارچه ساحلی، یه دنده‌کباب حسابی می‌زدم. یه بار با چندتا از رفقا رفتیم سراب خضر الیاس، نزدیک پادگان. اونجا نشستیم، یه چای آتیشی درست کردیم و از خاطرات پادگان گفتیم. یکی از بچه‌ها گفت: "اینجا بهشت سربازاست!" خب راستم می‌گفت، چون پادگان شهدا هم منظره قشنگی داره هم کادرشون اکثراً هوای سربازا رو دارن.

فرهنگ کرماشانی و دلگرمی رفقا

ما کرماشانیا یه روحیه‌ای داریم که همه‌جا خودمونو جا می‌کنیم. تو پادگان هم همین بود. از مربی رزم انفرادی که اولش سخت می‌گرفت ولی آخرش باهات رفیق می‌شد، تا بچه‌های گروهان که هر کدوم یه جورایی برادر آدم می‌شدن. یه شب یادمه افسر شب، جناب اکبری، اومد و چون اسم شب رو اشتباه گفتیم، به جای تنبیه، یه داستان بامزه از دوره خودش تعریف کرد و همه غش کردیم از خنده. اینا همون چیزای کوچیکیه که باعث می‌شد پادگان شهدا برامون یه جای خاص بشه. انگار اونجا نه فقط سربازی، بلکه یه درس زندگی بود.

یه دلتنگی گنده و کلی خاطره شیرین

حالا که چند وقت از اون روزا گذشته، دلم بدجوری تنگ شده واسه پادگان شهدا. با همه سختیاش، از بیدار شدن ساعت ۴:۳۰ صبح تا رژه تو میدان شامگاه، یه حس خاصی توش بود. منظره کوه‌های اطراف، رفاقتای ناب، و حتی اون کلاسای عقیدتی که گاهی خوابمون می‌برد، همه‌شون یه تیکه از وجود من شدن. اگه یه روز گذرتون به جاده کامیاران افتاد، یه نگاه به پادگان بندازید و یاد ما سربازا بیفتید که یه روز اونجا کلی خندیدیم و گریه کردیم.

سربازی، زکات عمر

حالا که دوره آموزشی تمام شده، می‌توانم بگویم این دو ماه، با همه سختی‌هایش، یکی از بهترین تجربه‌های زندگی‌ام بود. از خنده‌های شبانه تا درس‌های بزرگی که گرفتم، پادگان شهدا کرمانشاه برایم مثل یک دانشگاه زندگی بود. اگر شما هم عازم این پادگان هستید، نگران نباشید. با آمادگی درست، این دوره نه‌تنها قابل‌تحمل، بلکه پر از خاطرات شیرین خواهد بود.

برای شروع این سفر با اطمینان کامل، فایل کامل دوره آموزشی ما را از [لینک دریافت] تهیه کنید. این فایل تمام اطلاعاتی که برای یک دوره آموزشی موفق نیاز دارید را در اختیارتان قرار می‌دهد. همین حالا آماده شوید و خاطرات خودتان را در پادگان شهدا کرمانشاه بسازید!

توصیه نهایی

اگر قراره به پادگان شهدا کرمانشاه اعزام بشید، نگران نباشید. این پادگان، با همه سختی‌هاش، پر از خاطراتیه که بعدها با خنده تعریفشون می‌کنید. اما برای اینکه کاملاً آماده باشید و بدونید چه چیزی در انتظارتونه، پیشنهاد می‌کنم فایل جامع پادگان شهدا کرمانشاه رو مطالعه کنید. این فایل همه نکات لازم از جمله: